آنالیز سه بعدی استرین به روش لاگرانژی با سری های زمانی ایستگاه های دائمی gps بدون پایدارسازی (منطقه مورد مطالعه : واشینگتن)

تغییر شکل زمین یک پدیده ی سه بعدی است، پس باید آنالیز پوسته نیز به صورت سه بعدی صورت بگیرد. بررسی تغییر شکل با استفاده از دو اپک زمانی نیز روش کارآمدی محسوب نمی شود.زیرا ممکن است نتوان به شناخت صحیحی از وقوع پدیده های ژئودینامیکیِ رخ داده دست یافت. از این رو می بایست مشاهدات دائمی و پیوسته از موقعیت نقاط داشت. ایستگاههای دائمیgps می توانند چنین مشاهداتی را فراهم نمایند. در بخش ابتدایی این تحقیق از سری های زمانی 19 ایستگاه دائمی gps در منطقه ی واشینگتن استفاده شده است. با آنالیز همزمان مشاهدات مشترک، میزان جابه جایی ها در سه راستا به دست آمدند. طبق نتایج به دست آمده، دقت برآورد جابه جایی های مسطحاتی5/3 برابرِ دقت برآورد جابه جایی های ارتفاعی است. در بخش بعدی نیز از روش لاگرانژی برای آنالیز تغییر شکل استفاده شده است. در حالت کلی با تعمیم مدل ریاضی این روش، از حالت دو بعدی به سه بعدی، امکان ناپایداری مسئله و وردا شدن نتایج وجود دارد. نتایج این مقاله نشان می دهد که لزوماً تعمیم مدل به حالت سه بعدی نمی تواند منجر به ناپایداری مسئله گردد.به نظر می رسد که موقعیت مناسب نقاط نسبت به هم و توپوگرافی منطقه مانع از بدوضع شدن ماتریس ضرایب شده است. نکته ی مهمی که وجود دارد این است که : در هر دو حالت دو بعدی و سه بعدی آنالیز تغییر شکل، الگوهای رفتاریی منطقه با هم همخوانی دارند. این میزان همخوانی در بیشتر ایستگاه ها دیده می شود. اما به لحاظ مقداری این همخوانی وجود ندارد و شاهد تفاوت جدی بین مقادیر اصلی مسطحاتی تانسور کرنش و مقادیر اتساع (فشارش)، حتی تا دو رقم اعشار می باشیم.این میزان اختلاف می تواند ناشی از در نظر نگرفتن مولفه ارتفاعی در بررسی تغییر شکل به صورت دو بعدی باشد.